پیچ های با روکش طلا مقرون به صرفه تر از پیچ های تمام فلزی هستند

Update:01 Sep

قیمت بسیار بالای طلا یک نگرانی بزرگ برای کارگران چوب و سایر متخصصان تولید است. آبکاری قطعات شل فرصتی را برای کاهش هزینه ها به طور قابل توجهی با اعمال انتخابی فلاش طلایی فقط بر روی قسمت های مهم (انتهای تماس، پین یا سوکت) ارائه می دهد. این نوع آبکاری قطعات شل بسیار دقیق است و امکان تولید زیاد و سطح بالایی از قوام را فراهم می کند. برای بهترین نتایج، پیچ باید قبل از آبکاری قطعات شل، ماشینکاری، تمیز و بازرسی شود.

علاوه بر صرفه جویی در پول، آبکاری تکه های شل مزیت دیگری را ارائه می دهد که از مشکل ایجاد گاز بین سر پیچ و رزوه ها هنگام سفت شدن جلوگیری می کند. این امر به ویژه در کاربردهایی که به دمای عملیاتی بالا نیاز دارند، مانند بستن قطعات الکترونیکی یا نصب قطعات رزوه‌دار برای ماشین‌های سنگین اهمیت دارد.

آبکاری قطعات شل انتخابی نه تنها مقرون به صرفه تر است، بلکه نسبت به پیچ های معمولی با روکش تمام فلزی سازگارتر با محیط زیست است. این فرآیند انرژی الکتریکی بسیار کمتری نسبت به آبکاری نیکل و کروم استاندارد مصرف می‌کند و انتشار دی اکسید کربن را تا حدود ۹۰ درصد کاهش می‌دهد. علاوه بر این، محصول حاصل به دلیل حذف نیکل و کروم، وزن کل کمتری دارد. در برخی موارد، استفاده از آبکاری قطعات شل می‌تواند نیاز به لحیم کاری اضافی را برطرف کند و محصول نهایی را ارزان‌تر و راحت‌تر کار کند.

انتخاب پیچ مناسب برای هر پروژه چوبی ساده بود: یک پیچ روی یا برنجی در اندازه و طول مناسب برای کار در دست انتخاب کنید. اما پیشرفت‌های فناوری در محصولات چوبی و ساخت و ساز، طیف گسترده‌ای از انواع پیچ‌های جدید را در دهه‌های اخیر ایجاد کرده است که به کارگران چوب انتخابی به ظاهر بی‌پایان برای انتخاب می‌دهد.

عوامل مختلفی بر عملکرد پیچ های چوبی تأثیر می گذارد و هر نوع پیچ مزایای خاص خود را برای کاربردهای خاص دارد. به عنوان مثال، یک پیچ دیوار خشک با یک نقطه مربع شکل که به جای جدا کردن الیاف چوب، آنها را کنار می‌زند، نسبت به پیچ‌های سر گرد سنتی در برابر کشش و فرورفتگی مقاوم‌تر است.

پیچ های فولادی معمولی به راحتی زنگ می زند، که می تواند باعث لکه دار شدن و تغییر رنگ چوب اطراف آن شود. برای جلوگیری از این امر، بیشتر پیچ های چوب با روی روشن یا اکسید سیاه آبکاری می شوند. روکش روی یک پوشش تزئینی و مقاومت در برابر خوردگی ایجاد می کند، در حالی که اکسید سیاه از زنگ زدگی جدی محافظت می کند. هر دو این پوشش ها اما محدودیت های خود را دارند.